شیخ صدوق(ره) در کتاب من لایحضره الفقیه، و کتاب امالی به سندش از امام صادق علیه السّلام از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم روایت کرده است که فرمود:
عابدترین مردم کسی است که واجبات را به پای دارد.
و سخی ترین مردم کسی است که زکات مالش را بپردازد.
و زاهدترین مردم کسی است که از حرام اجتناب کند.
و با تقواترین مردم کسی است که حق را چه به سود او باشد و چه به زیان او، بگوید.
و عادل ترین مردم کسی است که برای مردم همان را بپسندد که برای خود می پسندد و برای ایشان همان را ناپسند بدارد که برای خود ناپسند می دارد.
و زیرک ترین مردم کسی است که بیش از همگان مرگ را به یاد آورد
و شادترین و خوشحال ترین مردم کسی است که در زیر خاک رفته، از کیفر ایمن است و امید ثواب دارد.
و غافل ترین مردم کسی است که از دگرگونی دنیا از حالی به حال دیگر پند نگیرد.
و گران قدرترین مردم کسی است که برای دنیا قدر و منزلی قائل نباشد.
و عالم ترین مردم کسی است که علمِ مردم را با علمِ خود جمع کند.
و شجاع ترین مردم کسی است که بر هوای نفس خود خود غالب آید.
و پرارزش ترین مردم، عالم ترین ایشان است.
و کم بهاترین مردم، کم علم ترین ایشان است.
و کم لذّت ترین مردم، حسود است.
و کم آسایش ترین مردم، بخیل است.
و بخیل ترین مردم کسی است که نسبت حقوقی که خداوند عزّوجلّ بر او واجب ساخته است بخل ورزد.
و سزاوارترین مردم به رعایت حق، داناترین ایشان نسبت به حق است.
و کم حرمت ترین مردم، فاسق است.
و کم وفاترین مردم، برده است.
و کم دوست ترین مردم، پادشاه است.
و فقیرترین مردم، شخص طمعکار است.
و بی نیاز ترین مردم کسی است که اسیر هوس نباشد.
و برترین مردم از جهت ایمان، خوشخوی ترین ایشان است.
و گرامی ترین مردم، پرهیزکارترین ایشان است.
و ارزشمند ترین مردم کسی است که در آنچه به او مربوط نیست مداخله نکند.
و پارساترین مردم کسی است که مجادله را ترک کند، اگر چه حق به جانبِ او باشد.
و کم بهره ترین مردم از مردانگی، کسی است که دروغگو باشد.
