شخصی از آیت الله بهجت پرسید "حضرتعالی چه توصیه ای به خانواده های شهدا دارید؟" ایشان در جواب فرمودند:
مبادا غفلت کنید! آن هایی که شهید شدند، آن هایی که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند، و خدا می داند چه تاجی بر سر این ها ـ بالفعل ـ گذاشته شده؛ و لو بعضی ها نمی بینند مگر بعد از اینکه از این نشئه بروند.
بعضی ها هم که اهل کمالند، شاید در همین جا ببینند که «فلانی» بر سرش تاج است، «فلانی» بر سرش تاج نیست!
مقصود، شهادتِ نزدیکان انسان، خودش یک کرامتی از خداست.
شهادت ـ اگر حسابش را بکنیم ـ موجب مسرّت است، نه موجب حزن؛ این حزنی که در انسان پیدا می شود، بخاطر این است که آن (شهید) رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است؛ ما ناراحتی داریم، او راحت است.
فکر این را نمی کنیم که الان جه[چیزهایی] خدا برای او قرار داده، و ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم، یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت.
باید بفهمیم که شهادت، از موجباتِ سعادت است، هر فردی را بالا می برد، پائین نمی آورد.
و این خانه یک خانها ی است که جای ماندن نیست؛ باید در اینجا یک چیزهایی جمع کند برای جای دیگر که زندگی می کند. آن وقت آن چیزهایی که جمع کند، آنجا بزرگیش معلوم می شود؛ آنجا معلوم می شود که این کافی و وافی است، اینجا معلوم نیست.
همچنین ملتفت باشد! حیات فرنگی ها با جاسوس است، تا به حال بر سر ما هر چیزی آورده اند، از جاسوس ها آورده اند.
ملتفت باشید! اطراف خودتان را نگاه کنید، گاهی می شود به چند واسطه، به جاسوس می رسند.
اینها یک فطانتی است، که خدا باید این زرنگی را بدهد که آدم گول دروغ گوها را نخورد، آنقدر به آدم راست می گویند، تا اینکه دروغشان را بفروشند.
می گویند یک نفر ایتالیایی، تاجر بود و اول کسی که امتیاز نفت ایران را گرفت همین(فردِ شخصی) بود چون تاجر و خیلی مهم بود، امتیاز نفت ایران را به مبلغ گزافی خرید و چون نصرانی بود این را وقف کرد برای تبلیغات دینی [تا] به اختیار پاپ باشد و تبلیغات دین مسیح، با عوایدِ این نفت باشد.
پیرمرد ـ به قول خودش ـ وقف کرده بود که در راه خدا تبلیغات شود!
فوائد نفت، مدتها در دستش بود، [ تازمانی که ] اولِ امرِ نفت، که ظاهرا شاید [ در زمان] سلطنت "مظفّرالدّین شاه" بوده است.
دولت انگلیس فهمید که این [شخص] امتیاز را خرید و قباله اش پیش این است، آن وقت هم، صحبتِ محضر، ثبت و اسناد و این حرفها نبود؛ قباله ی شخصی عادّی بود که همه معاملات با او انجام می شد.
انگلیس، یک نفر از خودشان را فرستاد که "برو رفیق این پیرمردِ متدیّن به دین مسیح، باش و انجام بده آنچه را که این [شخص به وسیله آن] با تو انس بگیرد!"
این هم مدّتها با این پیرمردی که متدین به دین مسیح بود، مشغول عبادت شد، با او شرریک در عبادات و کلیسا شد، به طوری که [ پیرمرد] دیگر خاطرش جمع شد که رفیقش که آدم خوب و متدیّنی [ است]، شبانه روز مشغول عبادت است؛ شاید از این هم بیشتر عبادت می کرد.
بالاخره، تا آخِرِ کار، فرصت را غنیمت شمرد و قباله را سرقت کرد، قباله نفت را از پیرمرد سرقت کرد و آورد تسلیم دولت انگلیس کرد.
حالا آیا آن پیرمرد به این زودی ملتفت شد که این را به چه کسی داده است؟ بنده نمی دانم. همین قدر فهمید که رفیقش رفت و قباله هم نیست، مدتی بیچاره از غصه، زندگی را گذراند و مدتی طول نکشید که از غصه وفات کرد.
ملتفت باشید! ملتفتِ ما هستند؛ کما اینکه ملائکه، ملتفتِ خیالات ما هستند! این ملعونها ملتفت هستند که بعد از چند سال چه خواهیم کرد، راهش را پیدا می کنند، جاسوس می گذارند، تمام خیالات و افکار انسان را به توسط او را می فهمند!
باید ملتفت باشید! دیگر چاره ای نیست إلّا اینکه خودتان را به خدا بسپارید و متوسل شوید؛ یک دست شما قرآن و دست دیگر عترت باشد.
عترت، معارفش در مثل " نهج البلاغه " است؛ اعمالش در مثلِ "صحیفه سجادیه" است؛ اعمال تلیفی اش در مثلِ همین رساله های عملیّه است.
از اینها شما را خارج نکنند، بلکه امتیاز ما ـ در مسلمین و غیر مسلمین ـ همین است که دو اصلی داریم، که برای دنیا و آخرتمان نافع است. برای دنیای ما، هم اگر مریض شدیم، اگر بلایی بر سر ما آمد، به اینها که متوسل شدیم، برای ما فَرَج می رسد.
این امتیاز در خصوص شیعه است؛ در اهل سنت، این مطلب نیست.
مقصود، شما ملتفت باشید؛ در این عصر، گرگ فراوان است، شما را می خورند، اما بعد هم می توانند غذای مسمومی به شما بدهند، کار شما را تمام کنند...
