سپس آسمان های بالا را از هم گشود،و از فرشتگان گوناگون پر نمود.گروهی از فرشتگان همواره در سجده اند و رکوع ندارند و گروهی در رکوعند ویارای ایستادن ندارند وگروهی در صف هایی ایستاده اند که پراکنده نمی شوند و گروهی همواره تسبیح گویند و خسته نمی شموند
و هیچ گاه خواب به چشمشان راه نمی یابد،و عقل های آنان دچار اشتباه نمی گردد،بدن های آنان دچار سستی نشده ، و آنان دچار بی خبری برخاسته از فراموشی نمی شوند. برخی از فرشتگان،امینان وحی الهی، و زبان گویای وحی برای پیامبران می باشند،که پیوسته برای رساندن حکم و فرمان خدا در رفت و آمدند. جمعی از فرشتگان حافظان بندگان،و جمعی دیگر دربانان بهشت خداوندند. بعضی از آن ها پاهایشان در طبقات پایین زمین قرار داشته،وگردن هایشان از آسمان فراتر،و ارکان وجودشاناز اطراف جهان گذشته، عرش الهی بر دوش هایشان استوار است،برابر عرش خدا دیدگان به زیر افکنده،و در زیر آن، بال ها را به خود پیچیده اند.میان این دسته از فرشتگان با آن ها که در مراتب پایین تری قرار دارند ، حجاب عزت، و پرده های قدرت،فاصله انداخته است. هرگز خدا را با فهم و خیال ، در شکل و صورتی نمی پندارند، و صفات پدیده ها را بر او روا نمی دارند؛هرگز خدا را در جایی محدود نمی سازند،و نه با همانند آوردن ،به او اشاره می کنند.
خطبه اول نهج البلاغه امام علی (ع)
