از حضرت امام علی علیه السلام از وصف مرگ پرسیده شد، حضرت فرمودند:
با یکی از این سه چیز مرگ وارد می گردد، یا بشارت به نعمت همیشگی یا به عذاب همیشگی یا سبب هول و ترس است و کارش مبهم و مردد می باشد و نمی داند از چه طایفه ای خواهد بود؛ پس دوست ما که اطاعت کننده ی ما بوده، یعنی معصیتی نداشته، به نعمت همیشگی بشارت داده می شود.
و اما دشمن ما که با ما مخالفت می کرده پس به عذاب همیشگی بشارت داده می شود.
و اما آنکه کارش مبهم است و نمی داند بر سرش چه می آید او مؤمنی است که بر خودش اسراف و ظلم می کرده، یعنی گنه کار بوده است. او را مرگ فرا می رسد اما با ابهام و خوف و حزن، پس از آن خدا او را با دشمنان ما مساوی قرار نخواهد داد بلکه او را به شفاعت ما از آتش بیرون خواهد آورد، پس عمل کنید و اوامر الهی را اطاعت کنید و عذاب خدای را کوچک نشمارید، به درستی که از جمله گناهنکاران کسی است که شفاعت ما به او نمی رسد مگر بعد از سیصد هزار سال عذاب.
منبع: گناهان کبیره،ج۱،ص۳۲.
