گویدا: شنبه: در روایتی از امام رضا علیه السلام از پدرانش درباره ی شنبه و پنج شنبه از پیامبر اسلام نقل شده است که از خدا برای امتش چنین درخواست کرد: «اللهم بارک لامتی فی بکورها یوم سبتها و خمیسها » یعنی خدایا در صبحگاهان امت من در روز شنبه و پنجشنبه برکت قرارده.
امام صادق علیه السلام فرمود: مسافر، روز شنبه سفر کند ، زیرا اگر سنگی در شنبه از کوه جداگردد ،خداوند آن را به مکانش بازگرداند.
یکشنبه: یک شنبه با درختکاری و ساخت و ساز تناسب دارد ، امیرمومنان فرمود: روز یکشنبه روز درختکاری و بناسازی است.
دوشنبه: امام صادق فرمود: حجامت در پایان روز دوشنبه درد را از بدن به خوبی بیرون می کشد.امیرمومنان نیز فرمود: دوشنبه روز سفر و جست و جو[ی معاش] است.
سه شنبه: امام صادق «ع» فرمود: هرکس نیازها بر وی فشار آورده اند پس آنها را در روز سه شنبه پی جویی کند، زیرا آن روزی است که خدا آهن را برای داوود نرم کرده است. رسول خدا «ص» فرمود: هرکس روز سه شنبه هفدهم یا نوزدهم یا بیست و یکم حجامت کند ، او را از دردهای سال شفا بخشد.
چهارشنبه: امام رضا«ع» به روایت از پدرانش فرمود: رسول خدا فرموده است: آخرین چهارشنبه ی هر ماه همواره روز نامبارکی است. در روایت دیگر از حجامت و نوره کشیدن در روز چهارشنبه نهی شده است.
امام صادق از پدرانش از امیر مومنان روایت کرده است که روز چهارشنبه از حجامت و نوره کشیدن بپرهیزید ، زیرا چهارشنبه همواره [استعداد] نحس و ناخوشایندی دارد...؛ ولی حجامت در پایان روز چهارشنبه زیانی ندارد.
البته نحسی چهارشنبه را با صدقه می توان دفع کرد.
پنج شنبه: امام صادق فرمود: هرکس روز پنجشنبه ناخن هایش را بگیرد و یکی را برای روز جمعه واگذارد ، خدا تنگدستی را از وی دور می کند.
جمعه: ابوکهمس گوید به امام صادق عرض کردم: دعایی به من بیاموز تا با آن روزی بخواهم. فرمود: سبیل و ناخن های خود را کوتاه کن و این کارت در روز جمعه باشد.
امام صادق فرمود: هرکس ناخن ها و سبیل خود را در هر جمعه کوتاه کند و سپس بگوید:«بسم الله و بالله و علی سنة محمد و آل محمد» به هر تراشه ی ناخن و تارمو پاداش آ زاد کردن برده از نسل اسماعیل به او عطا می شود.
همچنین ایشان از رسول خدا روایت فرمود: هرکس ناخن هایش را روز جمعه کوتاه کند، خدا بیماری را از انگشتانش بیرون می کند و دارو در آن وارد می نماید.
امام صادق فرمود: سفر و کار برای تامین نیازها در روز جمعه کراهت دارد و کراهتش به سبب نماز جمعه است ولی بعد از نماز جایز است.
منبع: مفاتیح الحیات آیت الله جوادی آملی.
