فتوای کشتن امام حسین را چه کسی داد؟

در روز چهارم ماه محرم‌الحرام سال 61 هجری قمری "ابن زیاد" با استناد به فتوایی که از "شریح قاضی" گرفته بود، مردم را به کشتن امام حسین (ع) تحریک کرد.

در این روز عبیدالله بن زیاد با استناد به فتوایی که از شریح قاضی گرفته بود، در مسجد کوفه خطبه خواند و مردم را به کشتن امام حسین (ع) تحریک و تحریص کرد.


معروف است که شریح قاضی به دستور عبیدالله بن زیاد، فتوا داد که « چون حسین بن علی بر خلیفه وقت خروج کرده، دفع او بر مسلمانان واجب است».

به دنبال آن 13 هزار نفر در قالب 4 گروه که عبارت بودند از:


1. شمر بن ذی الجوشن با چهار هزار نفر


2. یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر


3. حصین بن نمیر با چهار هزار نفر


4. مضایر بن رهینه مازنی با سه هزار نفر


به سپاه عمر بن سعد پیوستند. بهم پیوستن نیروهای فوق از این روز تا روز عاشورا بوده است.

 

در روز پنجم محرم‌الحرام سال 61 هجری قمری حصین بن نمیر به همراه سپاهش وارد صحرای کربلا شد.

در این روز حصین بن نمیر به دستور عبیدالله بن زیاد با چهار هزار سواره وارد کربلا شدند.


البته براساس نظر برخی از مورخان تعداد تمامی افرادی که در برابر سپاه امام حسین (ع) صف آرایی کردند حدود 3800 نفر بوده است.


همچنین در برخی از منابع تاریخی نیز در مورد وقایع این روز آمده است که در این روز "عبیداللّه‏ بن زیاد"، شخصی بنام "شبث بن ربعی" را به همراه یک هزار نفر به طرف کربلا گسیل داد.


عبیداللّه‏ بن زیاد همچنین در این روز دستور داد تا شخصی بنام "زجر بن قیس" بر سر راه صحرای کربلا بایستد و هر کسی را که قصد یاری امام حسین علیه‌‏السلام داشته و بخواهد به سپاه آن حضرت ملحق شود، به قتل برساند. همراهان این مرد 500 نفر بودند.


در روز پنجم ماه محرم با توجه به تمام محدودیت‌هایی که برای نپیوستن افراد به سپاه امام حسین (ع) صورت می‌گرفت، مردی به نام "عامر بن ابی سلامه" خود را به سپاه آن حضرت رساند و سرانجام در روز عاشورا به شهادت رسید.


منابع:ایسنا


- تقویم شیعه، عبدالحسین نیشابوری، انتشارات دلیل ما، 1387