نيمه شعبان، عيد انتظار، عيد نور، عيد نهضت و آماده شدن براى جهاد بيشتر، مقاومت هاى سخت تر; و جشن و چراغانى آن، اعلان نشاط، آگاهى، روشنى ضمير، توجّه منتظران و نمايش شادمانى ها و زوال تاريكى ها در جامعه جهانى اسلام است
كسى كه منتظر است، بايد به سوى آن رستاخيز عظيم و بى مانند قدم بردارد و آماده شود و از هر فرصتى بهره بردارى نمايد، و دين خدا و احكام خدا و آنچه را كه به صاحب وقت و ولىّ عصر، أرواحنا له الفداء، انتساب دارد، از مال و جان و فرزند و مقام خود گرامى تر بدارد و براى حفظ و نگاهدارى آن كوشاتر باشد; و بايد جشن و چراغانى و تبليغات و سخنرانى ها و مجالس و محافل نور، اين انتظار حقيقى را در دل ها روشن تر سازد و بر نشاط و تعهّد و مقاومت جامعه بيفزايد.
كسى كه منتظر است، به معانى بزرگى كه از جشن و چراغانى نيمه شعبان در نظر است التفات داشته و هدف و مقصد را فراموش نمى نمايد، و جشن و چراغانى را وسيله سرگرمى قرار نمى دهد; و به جاى وظايف خطير و مسؤوليت هاى مهمى كه در برابر خدا و قرآن و شخص حضرت ولى عصر، أرواح العالمين له الفداء، و اسلام و تشيع دارد، به مراسم خشك و خالى جشن و چراغانى اكتفا نمى كند، و از حقيقت و درسى كه از اين مراسم بايد گرفت غافل نخواهد ماند، تا خداى نخواسته دشمنان يا نادانان، اين مراسم و بلكه اصل انتظار را عوضى تفسير نمايند و آن را عامل سكوت و ركود و ترك امر به معروف بشمارند
اين جشن ها و چراغانى ها بايد اعلان وفادارى به اسلام و تصميم محكم به مقاومت در برابر نقشه هاى ضد اسلام، و ابراز علاقه به قرآن، و مطالبه حقوق اسلامى، و هم صدايى و اتفاق و اتحاد باشد
اين مراسم كه در نهايت خلوص صورت مى گيرد، اعلام خواسته هاى حقيقى جامعه، مخالفت همگان با نظام هاى نامشروع، و موافقت آراى عموم با نظام خالص و صحيح اسلامى است كه بايد هميشه و در تمام مواقع و فرصت ها ابراز شود
وَ السَّلامُ عَلى نامُوسِ اللهِ الاَكْبَرِ وَ الاِمامِ الثّاني عَشَرَ أَبِ الْوَقْتَ، وَ مَوْلَى الزَّمانِ الَّذى هُوَ لِلْحَقِّ أَمينٌ، وَ لِلْخَلْقِ أَمانٌ، مَوْلينا وَ سَيِّدِنا صاحِبَ الْزَّمانِ أَرْواُح الْعالَمينَ لَهُ الْفِدا وَ عَجَّلَ اللهُ تَعالى فَرَجَهُ وَ جَعَلَنا مِنْ شيعَتِهِ وَ أَنْصارِهِ وَ أَعْوانِهِنيمه شعبان، عيد انتظار، عيد نور، عيد نهضت و آماده شدن براى جهاد بيشتر، مقاومت هاى سخت تر; و جشن و چراغانى آن، اعلان نشاط، آگاهى، روشنى ضمير، توجّه منتظران و نمايش شادمانى ها و زوال تاريكى ها در جامعه جهانى اسلام است
كسى كه منتظر است، بايد به سوى آن رستاخيز عظيم و بى مانند قدم بردارد و آماده شود و از هر فرصتى بهره بردارى نمايد، و دين خدا و احكام خدا و آنچه را كه به صاحب وقت و ولىّ عصر، أرواحنا له الفداء، انتساب دارد، از مال و جان و فرزند و مقام خود گرامى تر بدارد و براى حفظ و نگاهدارى آن كوشاتر باشد; و بايد جشن و چراغانى و تبليغات و سخنرانى ها و مجالس و محافل نور، اين انتظار حقيقى را در دل ها روشن تر سازد و بر نشاط و تعهّد و مقاومت جامعه بيفزايد.
كسى كه منتظر است، به معانى بزرگى كه از جشن و چراغانى نيمه شعبان در نظر است التفات داشته و هدف و مقصد را فراموش نمى نمايد، و جشن و چراغانى را وسيله سرگرمى قرار نمى دهد; و به جاى وظايف خطير و مسؤوليت هاى مهمى كه در برابر خدا و قرآن و شخص حضرت ولى عصر، أرواح العالمين له الفداء، و اسلام و تشيع دارد، به مراسم خشك و خالى جشن و چراغانى اكتفا نمى كند، و از حقيقت و درسى كه از اين مراسم بايد گرفت غافل نخواهد ماند، تا خداى نخواسته دشمنان يا نادانان، اين مراسم و بلكه اصل انتظار را عوضى تفسير نمايند و آن را عامل سكوت و ركود و ترك امر به معروف بشمارند
اين جشن ها و چراغانى ها بايد اعلان وفادارى به اسلام و تصميم محكم به مقاومت در برابر نقشه هاى ضد اسلام، و ابراز علاقه به قرآن، و مطالبه حقوق اسلامى، و هم صدايى و اتفاق و اتحاد باشد
اين مراسم كه در نهايت خلوص صورت مى گيرد، اعلام خواسته هاى حقيقى جامعه، مخالفت همگان با نظام هاى نامشروع، و موافقت آراى عموم با نظام خالص و صحيح اسلامى است كه بايد هميشه و در تمام مواقع و فرصت ها ابراز شود
وَ السَّلامُ عَلى نامُوسِ اللهِ الاَكْبَرِ وَ الاِمامِ الثّاني عَشَرَ أَبِ الْوَقْتَ، وَ مَوْلَى الزَّمانِ الَّذى هُوَ لِلْحَقِّ أَمينٌ، وَ لِلْخَلْقِ أَمانٌ، مَوْلينا وَ سَيِّدِنا صاحِبَ الْزَّمانِ أَرْواُح الْعالَمينَ لَهُ الْفِدا وَ عَجَّلَ اللهُ تَعالى فَرَجَهُ وَ جَعَلَنا مِنْ شيعَتِهِ وَ أَنْصارِهِ وَ أَعْوانِهِ
