قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ اسْتَعينُوا بِاللهِ ، وَ اصْبِرُوا إنَّ الأَرْضَ للهِ ِيُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ»
«موسى به قوم خود گفت: از خدا يارى بخواهيد و شكيبايى كنيد; به تحقيق كه زمين از آن خدا است، به هر كس از بندگانش بخواهد، منتقل مى فرمايد; و حسن عاقبت از براى پرهيزكاران است».
«وَ أَوْرَثْنا الْقَوْمَ الَّذينَ كانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتي بارَكْنا فيها وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ الْحُسْنى عَلى بَنِي اسْرائيلَ بِما صَبَرُوا وَ دَمَّرْنا ما كانَ يَصْنَعُ فِرْعَونُ وَ قَوْمُهُ وَ ما كانُوا يَعْرِشُونَ»
«و ميراث داديم به قومى كه ضعيف شمرده شده بودند، خاورهاى زمين و باخترهاى آن را كه مبارك گردانيده بوديم. و تمام گرديد كلمه (و وعده) نيكوى پروردگار تو بر بنى اسرائيل به سبب آنكه صبر كردند; و ويران ساختيم آنچه را فرعون و قومش مى ساختند و آنچه را كه افراشته بودند.»
مسأله اى كه همواره مايه اميد مسلمانان منتظر و هسته مركزى انقلابات عليه نظام هاى استثمارگر و اوضاع ظالمانه بوده وعده الهى به پيروزى نهايى مستضعفين و محرومين است
با اينكه مى بينيم زورمندان و استضعاف گران، مخالفان رژيم خود را مى كوبند، در بند مى كنند، به زندان مى اندازند، در خاك و خون مى كشند، باز هم استضعاف شدگان به پا مى خيزند و مسير تاريخ را عوض مى كنند; باز هم سياه پوست آمريكايى و آفريقايى قيام مى كند و حقوق خود را مى طلبد; باز ملت های مسلمان عرب حاکمان ظالم خود را طرد مى كنند و آنان را بيرون مى رانند و به حياتشان خاتمه مى دهند
فلسطينى هاى آواره و از خانه و وطن رانده شده، مى كوشند تا روز اسرائيل و رژيم فاسد نژادپرست صهيونيسم را ـ با اينكه قدرت هاى بزرگ دنيا پشت سرش و بلكه در كنارش، و بلكه پيش رويش ايستاده اند و از او دفاع مى كنند ـ سياه نمايند، و او را از اراضى مقدّسه و سرزمين هايى كه غصب كرده بيرون برانند
مسلمانان و بويژه شيعيان در طول تاريخ، على رغم همه مشكلات و مصائب و فشارها، به دليل همين اميد و همين اعتقاد، سنگر مبارزه را رها نكرده مستمراً به تلاش خود ادامه داده اند.
مسأله اين است كه اگر چه ما جهان و وضع جهان را در مسير هوى و هوس و آرزوهاى زيردستان و اقويا و طبقه حاكمه، و عليه ضعيفان و زيردستان و طبقه محكوم و محروم و مظلوم ببينيم; اگر چه جريان دنيا را به كام طبقه اى كه در عيّاشى، هرزگى، هوسرانى، شهوات و تجملات غرق شده و لوكس ترين زندگى ها را دارند، مشاهده نماييم; و اگر چه بسيارى از مردم جهان در نهايت فقر و پريشانى، گرفتار بيمارى هاى گوناگون و محروم از حداقل زندگى يك انسان ـ بلكه يك حيوان كه صاحب باانصاف داشته باشد ـ باشند و وحشيانه ترين قدرت ها، ملت ها و جامعه ها را در زير ضربه هاى ظلم و تجاوز پامال كنند.
مع ذلك تاريخ بر مبناى سنت هاى الهى و وعده خدايى، سرانجام به نقطه اى مى رود كه به نفع طبقه محروم و زيان طبقه غاصب و حاكم است; به سويى مى رود كه در آنجا همه نسبت به حقوق متساوى حق، برابر و مساوى و يك شكل و يك رنگ گردند و تمام رنگ ها و امتيازات پوچ شسته شود و از بين برود و برترى انسان ها فقط بر اساس تقوا باشد.
ستمگران و تجاوزكاران در برابر اين وعده، مانند كسى هستند كه بخواهد در جهت مخالف سيلى عظيم شنا كند، كه هر چه قوى و شناگر باشد، سرانجام شكست مى خورد و سيل او را به پيش رانده، و خواه و ناخواه در مسير واقعى و جهت موافق سيل قرار مى گيرد، يا نابود و معدوم مى شود.
كسانى كه عليه متجاوزان و استثمارگران انقلاب مى كنند، اگر فاقد تمام وسايل هم باشند، بهترين و نيرومندترين وسيله و اسلحه پيروزى آنان اين اميد است كه در جهت خواست و رضايت و وعده الهى قرار دارند و قطعاً در مبارزه نهايى پيروزى با آنها است.
ـ سوره اعراف، آيه128.
ـ سوره اعراف، آيه137
