یکی را ز مردان روشن ضمیر                                             امیر ختن داد طاقی  حریر

ز شادی چوگلبرگ خندان شکفت                                          بپوشید ودستش ببوسید وگفت

چو خوبست تشریف شاه ختن                                              وز آن خوبتر ، خرقه خویشتن

گر آزاده ای ، بر زمین خسب وبس                                       مکن بهر قالی زمین بوس کس

از بوستان سعدی.