| یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم | در میان لاله و گل آشیانی داشتم | |
| گرد آن شمع طرب میسوختم پروانه وار | پای آن سرو روان اشک روانی داشتم | |
| آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود | عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم | |
| چون سرشک از شوق بودم خاکبوس در گهی | چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم | |
| در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود | در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم | |
| درد بی عشقی زجانم برده طاقت ورنه من | داشتم آرام تا آرام جانی داشتم | |
| بلبل طبعم «رهی» باشد زتنهایی خموش | نغمهها بودی مرا تا هم زبانی داشتم |
- صالح مهدوی
- شعر و داستان
