آقای من دو دیده بارانیات کجاست؟
آن شبچراغ روشن عرفانیات کجاست؟
آید نسیم طره جانانهات ز راه
زلف سیاه و چهره نورانیات کجاست؟
کو دفتر نخوانده پُر رمز و راز تو
اندیشه صلابت قرآنیات کجاست؟
فصل خزانپریده به پایان رسیده است
پس وعدههای سبز بهارانیت کجاست؟
آن دامن نگاه پر از انتظار نیست
با ما بگو که جذبه روحانیت کجاست؟
یخ زد لبان غنچه بیداری زمان
خورشید خوابخیز زمستانیات کجاست؟
شعبان به ماه روی تو پررنگ میشود
میلاد رونمایی شعبانیت کجاست؟
بهتان به خیل منتظران جاهلان زدند
شمشیر آبدیده عریانیات کجاست؟
مرغ دلم به کوی تو پرّان بود بگو
راه حضور خانه طولانیات کجاست؟
عجّل علی ظهورک یا صاحب الزمان!
سیمرغ لامکان غزلخوانیات کجاست؟
ما گلّههای بی سر و سامان غفلتیم
موسای دین، حمایت چوپانیات کجاست؟
«عنقا» اگرچه در خور نام و نشانی است
گوید به خویشتن که مسلمانیات کجاست؟
عباس عنقا
