پسر شبان و دختر پادشاه

اختصاصی گویدا :  آتش دختر سلطانی در جان پسر شبانی  شعله گرفت.کاش دل فاش مادر کرد.

گفت:

صدشکر که یزدان پسرچوپانی               دامادکند به دختر سلطانی

این خود نه عجب باشد اگر اوخواهد       یک لحظه کند باز،در رحمانی

پس ، پسر آن راز با پدر باز گفت.

گفت:

هرکس گلیم و پای خویش را وجب نکرد           او فهم هیچ زیر و روی و روز و شب نکرد

پرواز باز با   کبوتران   ندید    کس                    کانگشت بر دهان خویش از عجب نکرد

بین قدر خود که هر که قدر خود ندید را              جز اشک و آه و ای دریغ و کاش ادب نکرد

از مجموعه حکایات  رحمان زارع