اختصاصی گویدا: زن و شویی طفل نمی آوردند.گفتم:چرا خانه به چراغ اولاد نمی افروزید؟
گفت: دخلمان خالی ست و دستمان تهی،و نان قیمت جان شده است و همسنگ زعفران!
چگونه نان خور فزون کنیم که نان به خوانمان در ، چنان است که در بلخ کبریت احمر.
گفتم: مگر نه این است که حق جل جلاله بشارت دهد که نحن نرزقهم و ایاكم ؟
گفت:آری، لیکن حق سبحانه تعالی رزق بی جهد ندهد ، و ماهی گیر بی تور صید نکند، حال آنکه مرا کاری نیست تا روزی کنم!
و به حکم عقل حکیمان گفته اند: قدم الخروج قبل الولوج،پیشتر را بیرون شدن بنگر،آنگاه داخل شو.
گفتم:
در صحت ایمان تو حق است که شک کرد کز کرده ی خود گرمی و از وعده ی حق سرد
شیطان است که تخم هراس می پاشد و بیم فقر می دهد و رحمان است که نوید وسعت می دهد و رحمت می گشاید.
ای برادر! محمد که سلام خدا بر اوست ، فرمود: مرا در یوم الحساب به ازدیاد اولاد شما فخر است. چرا از اسباب فخر رسول علیه السلام نباشیم؟
با وسعت رحمت خداوند کریم هرکس غم نان خورد لئیم است لئیم
شایسته ی دینداری و بهروزی نیست رزقش خوری و گمان بری روزی نیست
هستی همه را به سفره اش بر خواند ترسی که به نان کودکی در ماند!
رحمان زارع
