محمدرضا آقاسي، 24 فروردين ماه سال 1338 در تهران در خانوادهاي مذهبي و شاعر متولد شد.
محمدرضا آقاسي،شاعر و مثنويسراي اهل بيت عصمت و طهارت ، در سن٤٦ سالگي ، بامداد سه شنبه سوم خرداد ماه ٨٤ به علت عارضه قلبي در مركز تخصصي قلب تهران دار فاني را وداع گفت.
پيكر وي 5 خردادماه از مقابل معراج الشهداي تهران تشييع و در قطعه ۲۵ شهيدان بهشت زهرا به خاك سپرده شد.
آقاسی به علت اختلاف نظر با مسئولين هنرستان تجسمي ادامه تحصيل نداد و به مدرك سيكل اكتفا كرد. آقاسي قبل از انقلاب، در سالهاي 55 و 56 به عضويت انجمنهاي ادبي آن زمان درآمد و بعد از انقلاب نيز از محضر اساتيدي چون مهرداد اوستا و يوسف ميرشكاك استفاده نمود.
وي از سال 51 شروع به سرودن شعر نمود اما عمده اشعار وي متعلق به سالهاي 68 به بعد است.
آقاسي مدتي نيز در جبهههاي جنگ در مناطق شوش دانيال و جزيره مجنون و سه راه جفير و شلمچه بود.
گفت خداوند جهان آفرین
بنــده مــن لا ... الــکــافرین
قوم به حج رفتـه بالانشـــین
لکـــــه ننگیـــد بــه دامـــان دین
پشــــت به آداب خــــدا کـــرده اید
این چه دکانیســــت که وا کـــرده اید
دین که متــــاع ســــر بازار نیــســـــت
ســـیم و زر و درهـــم و دینـــار نیســت...
از وي كه با مثنوي بلند شيعه در جامعه شناخته شد، اشعار زيادي در خصوص جبهه و اهل بيت بر جاي مانده است.
