میراث استراتژیک

تغییر زبان یعنی تغییر فرهنگ 

گویدا : در فازی از جنگ نرم دشمن می کوشد با تغییر ساختارهای ذهنی و فرهنگی  و حتی دینی و مذهبی مردم ، حرف و خواسته ی خود را از طریق آنان به مقصود برساند. در واقع به جای اینکه از سربازان خود استفاده کند،بخشی از  ملت کشور مورد هجوم را تبدیل به پیاده نظام و سربازان خود کند.در این جنگ مولفه های بسیار زیادی مورد هجوم قرار می گیرند که می توان مذهب را اصلی ترین مولفه ی مورد هجوم دشمنان دانست.

اما یکی دیگر از مولفه های مورد هجوم دشمن در جنگ نرم ، تغییر آداب و رسوم و از بین بردن خرده نظام های فرهنگی و هضم آن ها در درون یک نظام فرهنگی وارداتی(فرهنگ غربی)  می باشد. در این میان قطعا زبان بعنوان اصلی ترین و ساده ترین ابزار مورد استفاده ی مردم ، مورد توجه دشمنان قراردارد.چرا که زبان یکی از اصلی ترین زنجیرهای وصل مردم به پیشینه ی تمدنی و فرهنگی خود می باشد و غرب اگر می خواهد فرهنگ غالب باشد باید قدرت و ابهت تاریخی فرهنگ وزبان  این ملت را از اذهان آنها پاک یا لااقل کمرنگ کرده و فرهنگ خود را جایگزین آن بنماید.

وقتی زبان فارسی  و نقش و اهمیت آن کمرنگ شود و فقط به ارتباط های کوچه خیابانی ما محدود شود و در مقابل متاسفانه در یک نگاه افراطی – تبلیغی و بازی در پازل دشمن، زبان انگلیسی و مانند آن،زبان علمی و زبان مقالات علمی دانشمندان و دانشجویان ما شود ، آنگاه نسل جوان و نسل علمی ما با بی توجهی به یادگیری و غور در زبان فارسی، تمام هم و غم خود را صرف یادگیری و حفظ زبان های غربی می کنند ،در نتیجه؛ یا اصلا سراغ منابع غنی اخلاقی و فرهنگی و ادبی ما که نتیجه ی صدها سال برتری فرهنگی ما بر غرب است نمی روند و یا  حتی اگر بروند هم استفاده ی قابل توجهی از آنها نمی توانند بکنند . زیرا واژه ها را غریب می یابند و نکته های ظریف را نمی توانند دریابند.آنگاه حتی برای ضرب المثل های خود باید وامدار منابع غربی شوند و کم کم به جای انس و الفت با ادب و فرهنگ خود با ادب و فرهنگ بیگانه انس خواهند گرفت، و این مقدمه ی راهی است برای خود بیگانگی فرهنگی.

وقتی زبانت را تغییر دادند قطعا نحوه ی ارتباطت را هم تغییر خواهند داد.و مثال بسیارکوچک این سخن ؛ صدا زدن مرد و زن نامحرم و غریبه همدیگر را با نام کوچک در کلاس های زبان است.شاید به زبان ساده تر بتوان گفت : تغییر زبان ، یعنی تغییر فرهنگ. 

آشکار است با این روند اشتباهی که آموزش عالی و آموزش و پرورش و حتی صدا و سیمای ما در تاکید بر زبان های بیگانه و تبلیغ آنها در میان دانشجویان و دانش آموزان و گاهی سریال ها و سایر برنامه ها در پیش گرفته اند، در نسل های آینده فرزندانمان با قصه های زبان اصلی  غربی خواهند خوابید و شکاف فرهنگی عمیقی بین پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها با نوه هایشان و حتی بین فرزندها و والدین پدید خواهد آمد. و در واقع نسلی بدون ریشه ی فرهنگی یا با دوگانگی فرهنگی شدید در جامعه پدید خواهد آمد.

نسلی که شاید مجبور باشد برای حرف زدن با پدر بزرگش به سر کلاس های زبان خارجه که نه، به سر کلاس های آموزش زبان فارسی برود !

متاسفانه گونه ای از این اتفاق تلخ در سالیانی نه چندان دور در بیخ گوش ما، برای ترک های همسایه مان افتاد.  روسها بعد از اشغال ترکیه وآذربایجان وقفقاز، دو هدف مهم را دراین منطقه دنبال کردند: ترویج فرهنگ مسیحیت و مبارزه با اسلام، و تحریف تاریخ و تغییر هویت ایرانی مسلمانان قفقاز.

در پیگیری تحقق این اهداف شوم و برای ایجاد گسست فرهنگی میان مردم ترکیه و آذربایجان وقفقاز  با وطن اصلی‌شان ایران و برای بی‌اطلاع نگه داشتن مردم آنها از گذشتة ‌شان، بعد از حاکم شدن نظام کمونیستی بر روسیه، روسها راهبرد «تغییر الفبا» را  درپیش گرفتند تا از این طریق به تغییر هویت مسلمانان ایرانی قفقاز بپردازند. و البته در زمینه های بسیاری هم به اهداف خود رسیدند.

اگر این روند زبانی غلط ادامه یابد، در آینده باید اروپایی ها برای ما بوستان و گلستان را به انگلیسی و فرانسوی شرح کنند تا ما بتوانیم بهره ببریم!

زبان فارسی با منابع غنی ادبی و فرهنگی و حتی مذهبی خود،نه تنها برای ما بلکه برای بشریت نعمتی عظیم است که باید بعنوان میراثی ارجمند و استراتژیک از آن پاسداری کرد.

و اذ تاذن ربکم لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید.( سوره ابراهیم/آیه 7)

شکر نعمت،نعمتت افزون کند       کفر،نعمت از کفت بیرون کند.

رحمان زارع