جمعه ای دیگر آمد و ما دیروز را در اندیشه ی کره بودیم و فردا را در اندیشه ی کنکور. البته امروز را دلار جولان داد و سکه اوج گرفت تا بازار طلاقی ها سکه شود و قطعا فردا هم سخن از انتخابات خواهد بود. و تو را کسی یاد نخواهد کرد مگر بیمار شود یا گرفتار.

افسوس که همه بازی های مسی را نشانمان دادند و دقیقه ای حتی در وقت های اضافه هم آنچنان که حق توست از تو نگفتند. دریغ که مسئول کارت سوخت آنقدر از تیمش  گفت که نماز صبحمان هم سوخت.

کاش شبکه های داخلی مان را هم می بستند،کاش چند روزی برق ها خاموش می شد،کاش سیگنال ها همه یکجا می پژمرد تا شاید بشود فاصله ها را کاست. تا شاید می گذاشتند دقایقی تو را نظاره کنیم.

وقتی بهار شد گفتیم با آن دستان مهربان باغبان از درخت پاک تو میوه خواهیم چید،اما نا اهلان بهار 33 ساله را به بیراهه بردند و از این آب نان ها به روغن بردند. زرق و برق های پوشالی و امیال تو خالی مسیر ها را بست و قلب ها را پر کرد، و اینگونه شد که جایی برای تو نماند.

شاید آن لحظه که دست ها را برای گل به درگاه باری  برده بودیم اگر برای تو آورده بودیم برای همیشه مان جاودانه برده بودیم!

بگذار برایت بگویم که ما تو را فقط برای تامین برنامه ها می خواهیم ! برای وقتی که پخش زنده نداریم،برای وقتی که میهمان ها به برنامه نمی رسند، تو فقط یک موسیقی هستی، یک شعر که شاید این جمعه هم  تکرار کنندت صدبار!!

تو اول و آخر  هر بحثی ؛ نه برای اینکه امامی ،بل از آن جهت که  حسن کلام و حسن ختامی!!

تو جمعه ها می آیی و ما سرگرم می شویم و ثانیه ای هم عشق یادمان می آید  ولی دقیقه ای بعد آهنگت که قطع می شود ،دوباره با ورزش و مردم داغ می شویم و با جمعه ی ایرانی حال می کنیم و بعضی مان هم سراغ شبکه های دشمنانت می روند تا خوش بگذرد روزگارشان به خیر و خوشی .

گاهی می بینم دوستان بر ظهور تو هم حساب کرده اند که سکه چند می شود تا نان  به نرخ روز نه ،به  نرخ ظهور خورند!!

بعضی هم منتظرند چون حسین بر نیزه روی تا برایت پلو بخورند!!

لیک ای امام من ، من تمام  خودم وهمه وجودم را، هستی ام را هرچند به دامان جهان آلوده ام ، از تو می دانم و می دانم وقتی که آمدی تمام ما فراموشکاران با دیدنت به خود خواهیم آمد و شیعه بودن را لمس خواهیم کرد.

تو خود ضعف ما را و جهل دوستان را خوب می دانی و از شیطنت خصم ها آگاهی، می دانی که ما را به گویی سرگرم کرده اند وبه رویی فریفته اند و تورا از میان اندیشه هایمان ربود ه اند، اما ... اما تو همیشه در قلب های ما جاری هستی ، می دانم که ما لایق دریافتن تو نیستیم، پس تو ما را دریاب  ای عشق!

رحمان زارع