به ميثاقي دوباره با آفتاب /پنجره را باز ميكنم / ساعت از ظهر گذشته است و پياده روها / هنوز عابران را به خانه نرسانده اند / به ميثاقي دوباره با آفتاب / تو را به ترانه اي ياد مي كنم / شيرين / به عطر عسلهايي كه زنبورهاي عسل / با شهد شكوفههاي نارنج ميسازند / تو را به ترانه اي ياد مي كنم / به آن ترانه كه جاودانهترين است / عشق»
«رو به دريا خانه اي از ابر خواهم ساخت /خانه اي از ابر / از براي بي پناهاني كه مي گريند / بر مزار آرزوهاشان / بي ثمر، بي صبر / بر مزار آرزوها سخت مي گريند و ميگويند / سهم ما از زندگي آيا همين قدر است / سهم ما از عشق / از لبخند ...»
بخش های کوتاهی از سروده های مرتضی نور بخش در کتاب «زمین گهواره ی شهیدان است.»
