پنجشنبه که می رسد
عطر دلتنگی جمعه هوایی ام می کند
انگاردست های آرزوهام پر می زنند و مرا به سرزمین بهترین روزهایی که خواهند آمد پرواز می دهند.
پنجشنبه ها احساس می کنم که قبله خیلی خیلی خیلی نزدیک ترم شده است.
پنجشنبه انگار گام بزرگی ست که خداوند به سمت بنده می گذارد تا صبح جمعه تمام عشق را به او هدیه کند.
مولای ما!
تو تمام قد خودخود خودقبله ای،
تو تمام قد شکوه عشقی،
تو قله ی منتها الیه آرزوهای تاریخی
مولای ما!
اشک های ندبه های عشق را ،آب پاشی خاک رهت می دانیم که صدای آمدنت در تپش قلب ها می آید
مولای ما!
روزهایی ست ماه شعبان آمده است
اما سال های سال هاست که ما چشم به راه خورشید شعبانیم
خورشید شعبان!
دارد شعبان به نیمه می رسد و جان عاشقان ز شوق آمدنت سینه می درد
مولای ما !
اگرچه دیر بماندیم اما از تو امید برنگرفتیم که مضی الزمان و قلبی یقول انک آتی...
رحمان زارع.
