یک دست و سایه ظلمت و یک برق تیغ ماند
زآن گاه تا به دامن محشر دریغ ماند
یک تیغ بر چکاده کوه شرف نشست
صد کوه را کمر ز غم از هر طرف شکست
زین زخم پشت حضرت انسان خمید باز
عهد فغان و ناله از اینسان رسید باز
گیتی به ناکسان یله شد زانکه کس نماند
در کوه و کومه راعی و در کو عسس نماند
عالم به کامه دد و دیو کرانه شد
بانگ نماز نغمه و قرآن ترانه شد
یاد علی و ذکر محمد وبال شد
خُم ماند و خون و خانه مردم حلال شد
اسطوره و فسانه قصص را ز کار برد
رغم عُزیر سِفر و صحف را حمار برد
از محضر شریح و شقاوت ز شمر و شر
اسلام مُرد و شد یله بی حد و مر بشر
خورشید رفت و عرصه به ماه غریب ماند
گیتی به خاج و باج و خراج و ضریب ماند
ماهی رسید از پس ماهی و ما خراب
حیران شدیم در رخ ماهی به چاه آب
غافل که ماه ماهی چاهی نمی‌شود
ماه بلند مرتبه ماهی نمی‌شود
ای جان فدای ماه غریب جهان نورد
کز لطفش می‌رسد به مهان نورهان ورد
این روز و سوز تسلیتش باد و تعزیت
کز وی گرفته‌ایم پی نوحه تربیت
شاعر:علی معلم
